LATARNIA MORSKA W FAROS

Czas powstania: Budowla wzniesiona ok. 279 roku p.n.e..

Lokalizacja: Na wschodnim cyplu Faros, u wejścia do Portus Magnus w Aleksandrii, Egipt. Latarnia na podstawie projektu Sostratosa z Knidos.

Opis: U wejścia do portu w Aleksandrii, na wyspie Faros, powstała pierwsza na świecie latarnia morska. Budowano ją przez 20 lat. Kiedy w 331 roku p.n.e. Aleksander Wielki przebywał w Egipcie, polecił swojemu architektowi, Deinokratesowi, zaprojektować miasto Aleksandrię. Miało ono być usytuowane na mierzeji o szerokości 2,5 km, oddzielającej Morze Śródziemne od bagnistego jeziora Mareotis. Po śmierci Aleksandra Egipt przypadł jego wodzowi Ptolemajosowi, który z Aleksandrii uczynił swoją stolicę. Następcy wodza znacznie ją rozbudowali, czyniąc jednym z największych starożytnych miast portowych basenu Morza Śródziemnego. Na krańcu wyspy Faros architekt Ptolemajosa, Sostratos z Knidos, wzniósł wieżę stanowiącą punkt orientacyjny dla statków. Imię jej twórcy przetrwało do naszych czasów dzięki pewnemu podstępowi, którego dopuścił się architekt. Król chciał, aby na wieży znajdowały się inskrypcje wyłącznie z jego imieniem. Architekt wyrył w kamieniu napis: "Sostratos, syn Deksifanesa z Knidos poleca wszystkich żeglarzy opiece bogów". Następnie napis ten pokrył cienką warstwą tynku, na którym umieszczono inskrypcję królewską. Po pewnym czasie tynk odpadł i odsłonięty został napis z imieniem architekta. Latarnię morską ukończono za panowania Ptolemajosa II. Miała od 115 do 135 m. wysokości. Składała się z trzech części o kształcie walca. We wnętrzu znajdowały się spiralne schody wiodące na szczyt. Na szczycie palono ogień, który ułatwiał żeglarzom znalezienie drogi do portu. Płomień latarni widoczny był z odległości 50 km. Latarnia służyła żeglarzom przez 15 wieków. W 1302 roku runęła na skutek trzęsienia ziemi. Z jej ruin w XV w. powstał fort i meczet na wyspie Faros.