WISZĄCE OGRODY SEMIRAMIDY W BABILONIE

Czas powstania: Wzniesione ok. 600 roku p.n.e..

Lokalizacja: W Babilonie, niedaleko dzisiejszego Bagdadu, Irak. Tradycyjnie przypisywane legendarnej królowej Semiramidzie, w rzeczywistości zbudowane na rozkaz babilońskiego władcy Nabuchodonozora II, stanowiły część jego pałacu.

Opis: Zespół ogrodów dworskich, wbrew nazwie nie "wiszących" (nazwa wzięła się prawdopodobnie stąd, że z daleka wyglądały jak zawieszone w powietrzu), lecz założonych na sztucznych tarasach w taki sposób, że drzewa były widoczne z zewnątrz ponad murami miejskimi, opisane przez licznych antycznych pisarzy, którzy wspominają, że dachy, na których zasadzono rośliny, były wykonane z materiałów nieprzepuszczających wody, m.in. smoły i ołowiu, dlatego nie przeciekały podczas nawadniania. Według przekazów babilońskich kapłanów ogrody miały powierzchnię ok. 400 stóp kwadratowych i wysokość 75 stóp. Wychodząc z Babilonu przez Bramę Isztar można dostrzec rosnące ponad murami ziele. Znajdowały się tam ongiś słynne wiszące ogrody: ponad sto tarasów zbudowanych jeden nad drugim i wypełnionych taką ilością ziemi, że rosły na nich drzewa. Ogrody te zostały założone w VII wieku p.n.e. na zlecenie ówczesnego władcy. Określenie "wiszące" jest nieco mylne, gdyż nie były one zawieszone, bardziej adekwatnym określeniem byłoby "podniesione". Dokładnie nie wiadomo, dlaczego zostały później poświęcone królowej Semiramidzie. Historycy greccy i rzymscy przypisywali owe ogrody legendarnej królowej asyryjskiej Semiramidzie, która miała podbić cały Bliski i Środkowy Wschód. Do naszych czasów nie przetrwały żadne ślady tych ogrodów, jednak musiały istnieć naprawdę, bo wzmianki o nich występują w wielu żródłach historycznych z tamtego okresu.